W sercu malowniczej Warmii, w urokliwym Klebarku Wielkim, po raz czwarty z rzędu zainaugurowana została formacja pięciu mężczyzn. Dwaj z nich (Michał i Szymon) reprezentują Diecezję Ełcką, zaś obecnie dwóch (Przemysław i Tomasz) Archidiecezję Warmińską. Rok propedeutyczny to czas przygotowania do rozpoczęcia formacji w diecezjalnym seminarium duchownym. Pomaga nowym kandydatom na kapłanów wdrożyć się w kleryckie życie, poznać samych siebie, umocnić relację z Panem Bogiem poprzez wzrost duchowy i osobisty, poznać życie i naukę Kościoła. Bardzo ważne dla tego etapu formacji jest to, że formacja odbywa w małej wspólnocie i odbywa sie małym budynku, oddalonym od seminarium właściwego. W Archidiecezji Warmińskiej został wprowadzony w 2020 r. Dom formacyjny roku propedeutycznego znajduje się w Klebarku Wielkim, wsi położonej niedaleko Olsztyna, na terenie Parafii Znalezienia Krzyża Świętego. Od 2022 r. w projekcie bierze udział cała Metropolia- Archidiecezja Warmińska, Diecezja Elbląska oraz Diecezja Ełcka.
Początki…
Pod koniec września rozpoczęliśmy naszą przygodę z Wyższym Seminarium Duchownym od wspólnotowego wyjazdu do Zakopanego. Był to czas rekolekcji, wspólnej modlitwy, jak również zawiązania relacji i sprawdzenia swoich sił na górskich szlakach. Po powrocie rozpoczął się właściwy okres formacji.
Jak jest na co dzień?
Od pierwszego semestru zaczęliśmy studia teologiczne na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim. Zostaliśmy wdrożeni w zasady panujące w naszym domu oraz zapoznaliśmy się z planem tygodnia. Każdy poranek rozpoczynamy wspólną modlitwą, zazwyczaj jest to jutrznia i medytacja Słowa Bożego. Następnie jemy śniadanie, które wcześniej sami przygotowujemy,i rozchodzimy się do swoich obowiązków. Są to wykłady, wolontariaty lub różnego rodzaju akcje, które organizujemy lub wspieramy. Około 13:30 spotykamy się w kaplicy na modlitwie i spożywamy wspólnie obiad. Po posiłku jest zazwyczaj studium prywatne, podczas którego uczymy się, przygotowujemy prace oraz czytamy. Znajdzie się również czas na rekreację, sport czy spacer. Warto wspomnieć, że Klebark jest naprawdę bardzo ładnym miejscem, położonym nad Jeziorem Klebarskim. Wieczorem odmawiamy nieszpory oraz spożywamy kolację. Każdego dnia uczestniczymy w Eucharystii oraz adoracji Najświętszego Sakramentu.
Wolontariat w roli wychowawcy
Bierzemy udział w dwóch wolontariatach. Każdego czwartku jedziemy do Olsztyna, aby wspierać swoją pomocą i świadectwem Hospicjum Stacjonarne dla dzieci „Caritas” oraz Schronisko dla bezdomnych. Jest to dla nas okazja, aby uczyć się pracy z ludźmi potrzebującymi, która będzie niezbędna w naszej służbie duszpasterskiej. Dzięki tej posłudze odkrywamy, jak ważne są ofiarowanie siebie innym, pokora, trwanie w miłości przy chorych i najbiedniejszych, w których mieszka Chrystus. Nad prawidłowym przebiegiem formacji roku propedeutycznego w Klebarku Wielkim czuwają przełożeni: ks. mgr lic. Radosław Czerwiński (prefekt) oraz ks. mgr Paweł Jakubowski, który pełni funkcję ojca duchownego. Ich praca wychowawczo-kierownicza jest bardzo ważna i pomaga we właściwym rozeznawaniu powołania.
Rola wspólnoty
Każdy z nas, gdy wstępował do seminarium miał obawy, na jakich ludzi trafi, w jakich relacjach będzie żył, na co dzień. Mimo że nikt z nas nie znał się wcześniej, szybko zawiązaliśmy wspólnotę. Każdy z nas jest inny i zarazem niepowtarzalny, a jednak różnice charakteru nie przeszkadzają nam w codziennym funkcjonowaniu. Nie jesteśmy oczywiście idealni, każdy z nas ma czasem gorszy moment, zdarzają się kłótnie i można nieraz zaobserwować latające poduszki. Jednak zawsze staramy się rozwiązywać problemy i być dla siebie wsparciem. Jesteśmy żywym przykładem tego, że najlepszym sposobem prowadzącym z konfliktu do zgody jest wspólna rozmowa oraz integracja.
Po co dodatkowy rok?
Rok propedeutyczny jest bardzo wartościowym okresem. Rekolekcje ewangelizacyjne oraz warsztaty psychologiczne są kluczowe dla pierwszego etapu formacji, gdyż pomagają wejść w głębsza relacje z Panem Bogiem a przy tym poznać samego siebie. Od października każdy z nas zdobył bardzo wiele nowych doświadczeń, uczestniczył w ciekawych zajęciach i akcjach dobroczynnych. Nie jesteśmy w stanie wyrazić w pełni tej radości i satysfakcji z działania, które podejmuje, będąc alumnem. Czujemy, że jeszcze bardziej otworzyliśmy się na drugiego człowieka. Zauważyliśmy wzrost naszej relacji z Panem Bogiem, dzięki której nasze życie stało się piękniejsze. Jako wspólnota zapraszamy do obserwowania naszego profilu na Facebooku, gdzie nieustannie dzielimy się tym, co sami przeżywamy. Szczęść Boże!
Autorzy tekstu: kl. Jan Słomkowski i kl. Szymon Mierzejewski
