Formacja Ludzka

„…aż Chrystus w was się ukształtuje” (Gal 4,19)
     Istotnym elementem formacji ludzkiej jest potrzeba autentycznego i solidnego wychowania do wolności, które domaga się, by człowiek panował nad sobą, zdecydowanie zwalczał i przezwyciężał różne formy egoizmu oraz indywidualizmu, by umiał otwierać się na bliźnich, współpracując z nimi i ofiarnie im służąc. Formacja do wolności jest niezbędna ze względu na odpowiedź, jakiej należy udzielić na łaskę powołania kapłańskiego i na konieczność dochowania wierności zobowiązaniom z nim połączonym w różnych okolicznościach życia, szczególnie naznaczonych trudnościami.
     Z formacji ludzkiej alumna łączy się w sposób ścisły formacja sumienia moralnego, rozumianego jako wrażliwość na wartości, dyspozycyjność wewnętrzna osoby, która ją uzdalnia do wyboru wartości i realizowania ich w życiu. Formacja sumienia związana jest również z wychowaniem alumna do wiernego, świadomego, wolnego i pełnego miłości do Chrystusa posłuszeństwa przyjętym zobowiązaniom moralnym. Kształtowanie sumienia uzdalnia do panowania nad sobą, do nabycia ducha ascezy, umartwienia i wyrzeczenia się tego, co nie jest konieczne, do poprawnego sposobu myślenia, ducha odpowiedzialnej pracy, refleksji, kontemplacji i wyciszenia.
     Z formacji ludzkiej alumna łączy się w sposób ścisły formacja sumienia moralnego, rozumianego jako wrażliwość na wartości, dyspozycyjność wewnętrzna osoby, która ją uzdalnia do wyboru wartości i realizowania ich w życiu. Formacja sumienia związana jest również z wychowaniem alumna do wiernego, świadomego, wolnego i pełnego miłości do Chrystusa posłuszeństwa przyjętym zobowiązaniom moralnym. Kształtowanie sumienia uzdalnia do panowania nad sobą, do nabycia ducha ascezy, umartwienia i wyrzeczenia się tego, co nie jest konieczne, do poprawnego sposobu myślenia, ducha odpowiedzialnej pracy, refleksji, kontemplacji i wyciszenia.
     Miarą dojrzałości alumna do kapłaństwa jest ukształtowanie w sobie Chrystusa poprzez formację ludzką, duchową, intelektualną, pastoralną, tak aby kapłan w świecie był wyraźną Jego ikoną.

Przed przystąpieniem do święceń diakonatu i prezbiteratu alumn powinien ukształtować w sobie osobowość dojrzałą, w myśl zasady, że trzeba najpierw być prawdziwym człowiekiem, następnie chrześcijaninem, a potem kapłanem. Regulamin Wyższego Seminarium Duchownego Metropolii Warmińskiej „Hosianum” wskazuje istotę formacji ludzkiej: „Celem formacji Seminarium jest dojrzały człowiek. Wzorem człowieka jest Jezus Chrystus. Dążenie do dojrzałości ludzkiej polega na naśladowaniu Osoby Chrystusa. Seminarium pomaga na naśladowaniu Osoby Chrystusa. Seminarium pomaga alumnom w dążeniu do pełni człowieczeństwa. Formacja ludzka jest fundamentem naszej formacji”.

Sport:

     Z formacji ludzkiej alumna łączy się w sposób ścisły formacja sumienia moralnego, rozumianego jako wrażliwość na wartości, dyspozycyjność wewnętrzna osoby, która ją uzdalnia do wyboru wartości i realizowania ich w życiu. Formacja sumienia związana jest również z wychowaniem alumna do wiernego, świadomego, wolnego i pełnego miłości do Chrystusa posłuszeństwa przyjętym zobowiązaniom moralnym. Kształtowanie sumienia uzdalnia do panowania nad sobą, do nabycia ducha ascezy, umartwienia i wyrzeczenia się tego, co nie jest konieczne, do poprawnego sposobu myślenia, ducha odpowiedzialnej pracy, refleksji, kontemplacji i wyciszenia.
    Sport zawsze był uważany przez Kościół nie tylko za jedną z form spędzania wolnego czasu, ale także za „szkołę cnót”, która umożliwia moralne doskonalenie człowieka. W tym duchu nauczał św. Tomasz z Akwinu: „Kultura fizyczna jest sztuką, która udoskonala ciało i duszę, pomaga w kształtowaniu charakteru człowieka, ułatwia zdobywanie sprawności. Kultura fizyczna dąży do piękna nie tylko ciała, ale i duszy”. Celem sportu staje się jak najlepsze usprawnienie naturalnego i szlachetnego ducha rywalizacji do walki z trudnościami.

     Św. Jan Paweł II powiedział: „Kościół zawsze interesował się problematyką sportu, ponieważ nosi on w sercu to wszystko, co stanowi harmonijnym i integralnym człowieka, duszy i ciała. Uprawianie sportu ma znaczenie moralne i wychowawcze, jest miejscem cnót, szkołą wewnętrznej równowagi, wewnętrznej kontroli”.

Galeria: